Ήταν βράδυ στην Ελλάδα. Ένα κορίτσι περπατούσε μονάχο στο δρόμο, τουρτουρίζοντας. Βιαζόταν να φτάσει στο σπίτι της να αντικρίσει τους γονείς της.
Την έλεγαν Άννα και ήθελε να γίνει κηπουρός όταν μεγάλωνε. Αγαπούσε πολύ τα λουλούδια και τα δέντρα. Ήξερε τα πάντα γι' αυτά. Ήξερε πότε φυτρώνουν και πως, τι ήταν βλαβερό για την υγεία τους και τι όχι. Όταν θα γινόταν ενήλικας, είχε αποφασίσει να φτιάξει έναν τεράστιο πολύχρωμο κήπο.
Ξαφνικά, άκουσε έναν ήχο που όλο και δυνάμωνε, πίσω της. Ακουγόταν σαν βουητό. Γύρισε απότομα το κεφάλι της και είδε έναν ιπτάμενο δίσκο, φτιαγμένο από ατσάλι και χρυσό να κατεβαίνει στη γη. Όταν πάτησε πάνω στη γη, άνοιξε μια μεταλλική πόρτα και μέσα απ' το σκάφος βγήκαν δύο παράξενοι εξωγήινοι.
Είχαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, αλλά στο κεφάλι τους φορούσαν ένα μεταλλικό κράνος με γυαλί μπροστά, από το οποίο ξεπετάγονταν δύο πράσινες κεραίες. Φορούσαν μια μαύρη, μακριά κάπα κι από κάτω μια κόκκινη φόρμα γυμναστικής που έλαμπε και ένα ζευγάρι κατάμαυρες μπότες.
Η Άννα φοβήθηκε. Ξαφνικά ένιωθε πως ήταν τόσο μικρή και ανυπεράσπιστη. Οι δύο εξωγήινοι της χαμογέλασαν γαλήνια. Η Άννα ηρέμησε. Σκέφτηκε πως οι εξωγήινοι μάλλον θα είχαν φιλικές διαθέσεις. Ακολούθησε σαν μαγνητισμένη τους εξωγήινους που έμπαιναν στο σκάφος τους.
Μόλις κατάλαβε πως το σκάφος είχε ανυψωθεί και πως η πόρτα είχε κλείσει πίσω της, ρώτησε τους εξωγήινους:
- Γιατί ήρθατε στην Ελλάδα και γιατί με ... με υπνωτίσατε και με φέρατε στο σκάφο σας;
- Ήρθαμε από πολύ μακριά για να βρούμε έναν άνθρωπο με εξαιρετικές κηπουρικές ικανότητες. Ο πλανήτης μας είναι κατάξερος και θέλουμε να τον πρασινίσουμε με τη βοήθεια αυτού του ανθρώπου. Μάθαμε για σένα, για τις εξαιρετικές σου ικανότητες και την αγάπη σου για τα φυτά και ήρθαμε να σε πάρουμε, απάντησαν οι εξωγήινοι.
Η Άννα ένιωσε περήφανη. Όχι μόνο θα γινόταν κηπουρός, αλλά θα πρασίνιζε έναν ολόκληρο πλανήτη. Ήταν ευτυχισμένη. Η περιπέτειά της άρχιζε...
Ειρήνη, Ε΄1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου