Η εξαφάνιση της Έλενας

Στη Γερμανία, σ’ ένα μικρό χωριό ζούσε ένα κορίτσι που το έλεγαν Έλενα. Είχε μεγάλες φιλοδοξίες για το μέλλον. Ήθελε να γίνει γιατρός. Το χωριό της ήταν μικρό και δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τη δεκάχρονη. Δεν είχε ούτε ιατρική σχολή ούτε κάποιο πανεπιστήμιο. Παρά τη νεαρή της ηλικία, η Έλενα ήταν ιδιαίτερα ευφυές παιδί, ασχολούνταν με την ιατρική με τον δικό της τρόπο. Διάβαζε βιβλία σχετικά με αυτή και έψαχνε πληροφορίες για ό,τι θέμα την απασχολούσε. Επίσης, ήταν πολύ καλή στο να βρίσκει τρόπους να κάνει τον κόσμο καλύτερο από την πλευρά της οικολογίας και ασχολούνταν με το αν υπάρχει ζωή σε άλλο πλανήτη.

Για τους λόγους αυτούς αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Βερολίνο και να πάει στο ανώτερο σχολείο, για τα παιδιά που έχουν ανώτερο επίπεδο νοημοσύνης. Μετά τη μετακόμιση ήταν πολύ ευχαριστημένη που το όνειρο της θα γινόταν πραγματικότητα και κάθε μέρα γινόταν όλο και πιο καλή στα μαθήματα και συγχρόνως γνώριζε φίλους. Κάθε μέρα που περνούσε γνώριζε πιο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Απέκτησε τη συνήθεια να πηγαίνει καθημερινά στο δασάκι που ήταν κοντά στο σπίτι της και να μελετά τα φυτά. Οι γονείς χαίρονταν πολύ για τη πρόοδό της.

Μια μέρα λοιπόν, οι γονείς της αποφάσισαν να φωνάξουν τους φίλους και τις φίλες της για ένα πάρτυ έκπληξη. Καθώς αυτή θα γυρίζε από τη βόλτα της από το δάσος, θα τους έβλεπε και θα χαιρόταν.

Και εκείνη η μέρα έφτασε. Η Έλενα πήγε στο δάσος και μελέτησε όλα αυτά που ήθελε. Καθώς γυρνούσε σπίτι της, είδε πίσω από τα δέντρα κάτι παράξενο. Πήγε κοντά και τι να δει; Ένας άντρας με υπερφυσικό ύψος και ασημένια στολή και ένα παράξενο μεταφορικό μέσο (σαν διαστημόπλοιο). Ήταν σαν να της μιλούσε τηλεπαθητικά. Το δέος που την κυρίευε, έφυγε και στη θέση του ήρθε η περιέργεια. Προχώρησε σαν υπνωτισμένη και μπήκε στο μεταφορικό του μέσο. Όταν ήθελε να φύγει ήταν πολύ αργά. Κοιμήθηκε σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα, χωρίς φόβους, σαν να ήξερε ότι κάτι καλό την περιμένει.

Στο σπίτι της, γονείς και φίλοι περίμεναν ώρες πολλές. Ειδοποίησαν και την αστυνομία, μα τίποτα. Την επόμενη μέρα πήγαν στο δάσος και είδαν μια περιοχή ξερή, έναν κύκλο, ενώ το υπόλοιπο δάσος ήταν καταπράσινο, άλλωστε ήταν άνοιξη. Μερικούς μήνες αργότερα η ιστορία είχε ξεχαστεί, μόνο οι γονείς της θυμούνταν το κορίτσι.

                                                                                      Ελπίδα, Ε2